Երբ MIT-ի հետազոտական խումբը 2007 թվականին ստեղծեց Scratch-ը, նրանք հեղափոխություն առաջացրեցին համակարգչային գիտության կրթության մեջ: Այսօր Scratch-ն ունի ավելի քան 100 միլիոն օգտատեր ամբողջ աշխարհում, և դրա համար կա լավ պատճառ. այն աշխատում է:
Ճանաչողական բեռի նվազեցում
Ավանդական տեքստային ծրագրավորումը պահանջում է, որ երեխաները միաժամանակ սովորեն շարահյուսություն (սինտաքս), տրամաբանություն և խնդիրների լուծում: Այս ճանաչողական բեռը կարող է ճնշող լինել: Scratch-ը տարանջատում է այս մարտահրավերները՝ ամբողջությամբ վերացնելով շարահյուսական սխալները:
Scratch-ի միջոցով երեխաները չեն կարող կատարել տառասխալներ, որոնք կկոտրեն իրենց կոդը: Բլոկները միանում են միայն այն դեպքում, եթե դա իմաստ ունի: Սա նշանակում է, որ սովորողները կարող են կենտրոնանալ բացառապես տրամաբանության և ստեղծագործականության վրա:
Ի՞նչ է սովորեցնում Scratch-ը
Scratch-ը սովորեցնում է հիմնարար հաշվողական հասկացություններ.
- Հաջորդականություններ (Sequences). Հասկանալ, որ հրահանգները կատարվում են հերթականությամբ:
- Ցիկլեր (Loops). Կրկնվող օրինաչափությունների ճանաչում:
- Պայմաններ (Conditionals). Որոշումների կայացում՝ հիմնված պայմանների վրա (եթե... ապա...):
- Փոփոխականներ (Variables). Տվյալների պահպանում և մանիպուլյացիա (օրինակ՝ միավորներ):
- Իրադարձություններ (Events). Գործողությունների գործարկում (օրինակ՝ ստեղնաշարի սեղմում):
Անցում դեպի «իրական» ծրագրավորում
Հաճախ հանդիպող հարց է. «Արդյո՞ք Scratch-ը պատրաստում է երեխաներին իրական ծրագրավորման»: Հետազոտությունները ցույց են տալիս, որ այն ուսանողները, ովքեր սկսում են Scratch-ով, ավելի հաջողությամբ են անցնում տեքստային լեզուների (ինչպիսին է Python-ը), քան նրանք, ովքեր միանգամից սկսում են տեքստից:
Հասկացությունները՝ ցիկլեր, փոփոխականներ, պայմաններ, ունիվերսալ են: Փոխվում է միայն գրելաձևը:
Կոձիլլայի մոտեցումը
Մեր Scratch դասընթացները զարգանում են պարզ անիմացիաներից մինչև բարդ խաղեր՝ բազմաթիվ մակարդակներով և միավորներով: Ուսանողները ոչ միայն սովորում են կոդավորել, այլև դառնում են ստեղծողներ՝ կիսվելով իրենց նախագծերով և սովորելով միմյանցից:
Կիսվել այս հոդվածով
